UNESCO Werelderfgoed Vietnam

In de negentiende eeuw was Hue de hoofdstad van Vietnam. Het diende als het politieke, religieuze en culturele centrum van het land. Hue Citabel was het administratieve centrum van Zuid-Vietnam in de 17e en 18e eeuw.

Door het Monumentencomplex van Hue loop de Parfumrivier. Deze naam heeft de rivier gekregen door de geur die de bloesems aan de rivier gaven. De geur is er niet meer, maar de naam is gebleven. Met een boottocht kunt u via de rivier verschillende tombes en tempels bezoeken van het monumentencomplex.

De parfumrivier loop ook door het hart van het complex, de verboden paarse stad. Voor een lange tijd was het streng verboden voor de gewone sterveling om hier te komen, maar inmiddels kun je ook als toerist. Het monumentencomplex is omringd door stenen muren en poorten. Vroeger was deze citadel vol rijkversierde hallen, tempels en paviljoens. Er stonden meer dan 40 gebouwen. Daarvan is nu vaak alleen een ruïne van over. In 1993 benoemde UNESCO het als cultureel erfgoed.

Hoi An was ooit een belangrijke Zuidoost-Aziatische handelspost in de zestiende en zeventiende eeuw. De traditionele haven is volledig en bijzonder goed bewaard gebleven. U kunt het zien als een open lucht museum met oude stadsarchitectuur. Het grootste gedeelte van de oude stad is gebouwd in de traditionele negentiende- en twintigste-eeuwse bouwstijl met zowel binnenlandse als buitenlandse invloeden.

Hoewel er niet meer in Hoi An gehandeld wordt, behoud Hoi An toch  zijn sfeervolle uitstraling. Omdat de traditionele levensstijl, godsdienst en culturele gewoontes goed bewaard zijn gebleven, vinden er jaarlijks nog steeds festivals plaats. In december 1999 werd dit stadje uitgeroepen tot Unesco-werelderfgoed.

Tussen de vierde en dertiende eeuw heeft Vietnam veel invloeden overgenomen van het Hindoeïsme. Dit kunt u terugzien in de indrukwekkende overblijfselen van de tempels in de politieke hoofdstad van het vroegere Champa koninkrijk. My Son is gelegen bij de bergachtige grens van de provincie Quang Nam, het centrum van Vietnam.

Zoals vele historische locaties, werd My Son door tijd en oorlogen vernield. Na lang verwaarloosd te zijn, werden de resten van de tempel herontdekt en gerenoveerd door de Fransen. Helaas heeft My Son grote schade opgelopen tijdens de meest recente oorlog toen de Amerikanen dit gebied bombardeerden. Echter heeft het grootste gedeelte van het centrale complex de bommen overleefd. Delen van de ruine zijn herbouwd.

Dit hindoe-heiligdom doet bezoekers denken aan andere vergelijkbare locaties in Zuidoost-Azie, waaronder Angkor Wat in Cambodja.

Het nationaal park van Phong Nha is het resultaat van de ontwikkeling van de aardkorst 464 miljoen jaar geleden. Met een kalksteenzone van 2000 vierkante meter, indrukwekkende grotten en grottenstelsels met een lengte van 70 kilometer, is dit de oudste grote karstformatie in heel Azie. In dit nationaal park zit de grootste grot van de wereld, de Hang Son Doong grot, waarvan de grootste kamer meer dan 5 kilometer lang is.

Phong Nha Ke-Bang is bedekt met een tropisch regenwoud en is een van de belangrijkste ecoregio’s van de Indo-Pacific. Het heeft ondergrondse rivieren, dendritische grotten, droge grotten, zwevende grotten en nog veel meer. Dit park is thuisbasis van veel bedreigde diersoorten, waaronder zwarte beren, tijgers en olifanten.

Dit werelderfgoed was ingeschreven in 2003, maar kreeg in 2015 een uitbreiding van 46% van de oppervlakte.

De Keizerlijke citadel van Thang Long in Hanoi is een overblijfsel van de geschiedenis van Vietnam. Deze citadel staat beter bekend als Hanoi Citadel. Het werd gebouwd op de overblijfselen van een Chinees fort uit de zevende eeuw en was het centrum van regionale politieke macht voor bijna dertien eeuwen zonder onderbreking.

De citadelgebouwen geven de unieke cultuur van Zuidoost-Azie weer.Veel artefacten, fundamenten van oude paleizen, oude wegen en vijvers komen uit de zesde en twintigste eeuw. Het centrale deel is het belangrijkste en best bewaarde deel van het keizerlijke citadel.

De Ho-Dynastie citadel was het culturele centrum van de hoofdstad van Vietnam in de veertiende eeuw. Het werd gebouwd in 1397 in Vinh Loc onder toezicht van de topmandarijn van de Tran-Dynastie, Ho Quy Lu. In tegenstelling tot veel andere citadels die gebouwd werden van baksteen, werd deze citadel gebouwd met enorme platen uit de bergen. De gebouwen van de Ho-Dynastie citadel vormden een voorbeeld van een nieuwe stijl van Zuidoost-Aziatische keizerlijke steden. Helaas zijn bijna alle hoofdstructuren van de citadel ernstig beschadigd, maar de muur en de vier hoofdingangen zijn goed bewaard gebleven.

Sinds de erkenning als werelderfgoed, heeft deze citadel steeds meer toeristen getrokken, waardoor de ho citadel geleidelijk steeds meer waardevolle historische voorwerpen onthuld.

Het Trang An landschapcomplex ligt aan de zuidelijke oever van de Rode Rivierdelta en ligt 7 kilometer van de stad Ninh Binh. Het Complex bestaat uit Hoa Lu, Tam Coc/Bich Dong en de Bai Dinh Tempel. Het is een prachtige landschap met kalkstenen karstpieken omgeven door steile kliffen. De sporen in de bergen en de verspreidde hoogtegrotten duiden aan dat bergen bewoond werden door jagersverzamelaar. Ze tonen aan hoe zij zich aanpasten aan de klimaatveranderingen en de ecologische veranderingen.

Het Yen Yu Vinh Ngheim-Con Son, Kiep Bac complex van monumenten en landschappen bestaat uit 12 locaties, verspreidt over laaglanden, rivierdalen en beboste bergen. In de Yen Tu-bergketen ligt het centrum, waar in de 13^e en 14^e eeuw de Tran dynastie verbleef. Verder is hier ook het ontstaan van de Truc Lam boeddhisme, een unieke Vietnamese zenstroming, geweest. In het complex zijn pagodes, tempels, heiligdommen en archeologische vondsten te vinden, die verbonden zijn met religieuze en historische figuren.